Kültür Sanat

Hesap! Ardından gözlerde yaş, yüzlerde öfke kaldı. Senden daimi miras, dosdoğru ilke kaldı. Bembeyaz kar sana kefen olunca başkanım, Bizlere kapkara talihli bir ülke kaldı. Şahsınızda heykelleşmedi asla para pul, Meyletmedin yalana, yalnız Allah'a kul, Katillerin safından çığırtkanlık yapanlar, Vatanperver nazarımda, hem keldir hem fodul. İşte böyle başkanım acınası...

Benlik Fitnesi Bir lahza sordum yalnızlığın hükmü nedir? Hakim olduğum davanın celsesindeyim. Karar tokmağına dek tahminimdi; takdir. Heryerimi sarmış, benlik fitnesindeyim. Hesap vakti gözümün gaddar kucağında, Sürgün yediğim, tuzlu yaş haznesindeyim. Ağlama arzum mu var aklın bucağında? Hâlâ gözüme yön veren darbesindeyim. Bilmem tabutumu kaç kişi kaldıracak, Ben kimim bu...

Hüznün Hamalıyım İlmi münazaralar varmış ta eskiden, Fikirler; haysiyetine nisbet çarpışırmış. O efendilerden arda kalan etkiden, Evde karı koca bile böyle tartışırmış. böyleymiş dün ya bugün? Tartışmak; kimine göre haz, kimine yas. Düşlerimiz kadar kısa şu hayatta, Zamana verdiğimiz en yağlı avans. Her kırılacak vakit, yutalım laflarımızı, O lafları çiğneyip...

Gelecek İmtiyaz Göz altlarım kapkara, düşlerde beyazım var, Sözüm 'baki' kalsın, ab-ı hayat avazım var. Sesim şu gürültüde duyulmuyorsa zira, Sesin 'galibinden' arda kalmış enkazım var. Çoğa rağbet etmedim kaliteli azım var, Şiir için kışlar gördüm yetim kalmış yazım var. Bu dünyada mahrumum anlayanım yok amma, 'Fuzuli' bir...

KALMADI Cesurca aldığın menfi karardan, Tek çevrene sunduğun yarardan, Garip ahali verdiğin zarardan, Mutlu ana, baba, evlat kalmadı. Ankara'da güldü, haram bir talih, Parsel parsel yolunu buldu Melih. Dilinde ne arar Osmanlı, tarih? Kolunu kesecek ecdat kalmadı. Toprak attılar, bizi gömer gibi, Çıkmasın diye, bele kemer gibi. Adalet dedin, tıpkı Ömer...

Divanı unutup, Batı'da tozan var, Pis fikriyle şiir bakracına sızan var, Şairliğe öykünen birçok kızan var, Fantastik şiirlerle azdıkça azan var, Nerdedir bilmem, şerefiyle yazan yok. Ne bir duyuş, ne ustalık, ne izan var. Ne bir çile, ne endişe, ne hazan var, Fikirsiz sanatla, küstahça yazan var, Gıybete...

Bir terör fayında,pusularını kurdular, Bir Şubat ayında delikanlımı vurdular. Terör fayında bozkurta yasaktı hürriyet, Başkaldırdı; erlere layık mıydı esaret? Fırat, o zıpır piçlere dur çeken ayaktı, Fırat, zift fikirler içinde söken şafaktı. Şafağın ardından gün gibi doğdu şehadet, Sefil yüreklere mirası oldu cesaret. Ömür perdesi indi, hisler veremden...

Tahliyesine az kalmış mahkum gibiyim, Heyecanlı, bir o kadar kafam karmaşık. Akıntım yok, dere içinde kum gibiyim, Ruhum, iki taş arasında bir sarmaşık. Yaprak dökmeden sararıyorum her sene, Sanki sert meşeler, ruhumun tedaisi. Aklım, nefsimin isteğini emen kene, Ruhum, gönlümün gözü kara fedaisi. Balkon tentesi gibi germek lazım...

Bir zamanlar Kafkasya poyrazı, Vazifesini bir imama vermiş. Dağlardaki zulmü, enkazı, Naibleriyle yere sermiş. Kimden bahsediyor diyorsunuz belki ilk kıtayı okurken. Bazılarınız merak içinde. Bense ismini anmaktan bile utanıyorum. Hürriyet ve adaletten bahsin mümkün olmadığı bu demde, Sahi nerede bizim o miskin çabamız? Hiç benzemiyor İmam Şamil'e. Cesaretten ırak, kaygıya...

Nerede o eski Rumeli? Rumeli'de bizi hafakanlar basmış sanki, Gecenin ruhunda katmerli bir bezginlik var. Hissediyorum, çağımız öyle bir çağ ki; Hovarda boşvermişliğimiz, şuurumuz dar. Maviye emanetken köprünün ayakları, Simsiyah bir hava, bahçesiz evlere hakim. Maziden çağırsak o bembeyaz leylakları, Yok mudur yaramıza merhem ehil bir hekim? Ehil hekimi...