İstilâ

İstilâ

Eksiliyordu dünya her geçen gün
Yaşarken tecrübe etmek meşakkatini
Naci Memiş hocamın vefatından sonra
Esaslı hissettirdi bana dünya
Kurgu bir trajedi yahut
Keşke bir rüya olsaydı demiştim
Gördüklerim, duyduklarım
Ağaç budanırcasına yok edildi
Bizi bize bağlayan dallar
2000’lerin Türkiye’sinde…

Sütümüz eksiliyordu her geçen gün
Parayla emzirilir olmuştu insanlar
Sus payları tıkıyordu vicdanları
Ondandır nefessiz kalmışlığımız
Ondandır saçımızın yaşımızdan evvel ağarması
Ve kalır geriye
Kuşaklara nurtopu gibi zulüm mirası!

İstilâ devam ediyor hâlen
Hakimler uyurken cellat gölgesinde
Kan akıyor caddelere oluk oluk
Herkes görüyor bunu lâkin
Ne bir ses var ne bir soluk
Türkçe Neyzen ile son saltanatını mı yaşamıştı?
Piçe piç diyemiyorduk!

Eksiliyordu dünya her geçen gün
Artık yol göründü şiir de sürgün…

Mehmet Şentürk

Yazan Mehmet ŞENTÜRK - May 25 2022. Kategori Kültür Sanat, Türk İslam, Yazarlar. Bu yazıya yapılan yorumları takip edebilirsiniz RSS 2.0. Bu yazıya yorum yapabilir ve geri izlemede bulunabilirsiniz