Kaybedenlerin Türküsü
Kaybedenlerin Türküsü
Bir odaya kilitlesen yekpare kendini
Ardınızdan gelir silinmez ki hatıralar
Hüzünler ki ne şahı tanır ne efendini
Ardınızdan gelir silinmez ki hatıralar.
Yedisinde yediğin o salçalı ekmeği
On ikisinde sırtladığın gurbet döşeği
On beşinde kokladığınız dava çiçeği
Ardınızdan gelir silinmez ki hatıralar.
Unutulmaz sevdiğinin bitmeyen nazı
Kışın deli gibi sever göğüslersin yazı
Bir gün bıraksa kalbine asırlık enkazı
Ardınızdan gelir silinmez ki hatıralar.
Nafiledir feryâdın yârinde yoksa hatır
Gözyaşınıza kördür sözlerinize sağır
Bazen bir şarkı bir şiir seni hatırlatır
Ardınızdan gelir silinmez ki hatıralar.
Kimileri rüzgar süpürür sanır gündüzü
Hayâlinde toz eder böyle sevdiği yüzü
Maziyi topal bilir bilmeden ölümsüzü
Ardınızdan gelir silinmez ki hatıralar.
Yokluğun tecrübesi bilir misiniz nedir
Kimi alçaklaşır giderken kimi yükselir
İsterse olsun işi kalpten kalbe muhacir
Ardınızdan gelir silinmez ki hatıralar.
Parçalar insanı mutluyken verilen savaş
Gidenlerin türküsüdür bu dinle arkadaş
Hissesi sizlere ibret olsun bana yoldaş
Ardınızdan gelir silinmez ki hatıralar.
Mehmet Şentürk