Sabrın Sahnesi
İlham gibi aniden sana ulaşmak arzusu
tenhada sıkıştırıp beni zapturapt altına alır
siğaya çekerken ahu gözlerin
taburcu olmak senden imkansızdır
iflah olmaz bir hastalıktır sevmek
hasretlik davası her gün kanser gibi yayılır
Nereye gittiğinin bir önemi yok
yeter ki yolcuya olsun esas kıymet
Bağdat’a gitsen de bulunmuyor aşk
sorulmuyor da hiç kimseye bu meret
İçime atıyorum kaç zamandır sensizliği
şiir geleneğini çiğneyip soruyorum
mazur gör içtenliğine sığındığım hadsizliği
Bir eylemek vakti gelmedi mi
birbirine hasret kolları
derken bir cevap
mesele ustaca aşındırmak
yüreğe giden patika yolları
Ruh perdesini aralayıp böyle fısıldadı kadın
anladım susma vaktiydi sahne şimdi sabrın…
Mehmet Şentürk
22 Haziran 2021
İstanbul