Üşüyen Bir Kelimeyim
Üşüyen Bir Kelimeyim
‘Elif Eylül’e’
gittin
ürkek şaşkın ve korkak
tenhalıklara bırakarak beni
yüzünde uzakların telaşı
yüzümde uzaklar
dökülmeye başlayan harfler gibiydim
düş’tüm
düştüğüm her yer
t e n h a
üşürmüş
meğer babalar unutulmuş
bir cümlede
büyürmüş kızları aniden
babaların
göğün
göğsünde
Umman Şahiner
