Çok Sevdik Be Abi!

ÇOK SEVDİK BE ABİ

O kadar sıkkındık ki her şeyi atamadık içimize,
Her yer dar geliyordu bize, öylesine dar.
Baktım, sönük ve bir o kadar kararan gözlerimize,
Dedim ne işe yarıyordu şu parlak yıldızlar?

Teneke içinde ateş yaktık, kediler geziyordu paçalarımıza eş,
Üşüyordum, galiba Kadir’e yakındı ateş.
Ateş o gece ne sönüktü ne de adam gibi yandı,
Yoksa onun da mı o soğuk ve karanlık geceye yoldaşlığı yalandı?

O gece Kız Kulesi’ne baka baka tüm şehri uyuttuk,
Şehrin tek uykusuzları ben, Kadir ve Umut’tuk.

Saatlerce çaycı bile gelmedi yanımıza,
Sulukule’den abiler eşlik etti manzaramıza.
Martı seslerini bastırdı biri, darbuka vuran parmaklarıyla…
Bir gram huzuru piç ettiler.
Davudi sesleriyle okudukları damardan parçalarıyla…

Sobelendiğimiz sevdalarda biz hep ebeyken,
Nazlı yâri unutmak nasıl mümkün?
Bu şehir böyle sürpriz parçalara gebeyken!
Neyse dört paket çiğdem çitlettik o gün.

En azından çiğdeme diş geçirdik,
Müzisyene kes be abi diyemedik.
Ne de olsa müzik, Sulukule insanının ekmek parası,
Herifin sol iç cepte en kaçağından rakısı,
Bir de gülüşünde sakladığı, yarası vardı.

Zaten her masada garibim ayrı atıyordu takla,
O müzisyenlere kaç para verdik, hatırlamıyorum valla.

Ben dedim ya üşüyorum diye,
Ateş desen arkadaş, sanki ölesiye.
İkide bir çaycıyı ve Kız Kulesi’ni gözlüyorum,
İstanbul’u ve orada bıraktıklarımı çok özlüyorum.

Evet, Beşiktaşlı değilim.
Ama bir Beşiktaş bestesi gibiydi,
İstanbul ile münasebetim.

Meftunu olup bu şehrin,
Haykırdık dalgalarına…
Tıpkı bir holigan gibi,
“Çok sevdik be abi!”

Mehmet ŞENTÜRK

20 Mayıs 2020 Aydın/ Ilıdağ Köyü
Şiirin hikayesinin tarihi ise 25 Şubat’tır.
Mekân: İstanbul/Üsküdar

Yazan Mehmet ŞENTÜRK - May 20 2020. Kategori Gündem, Kültür Sanat, Yazarlar. Bu yazıya yapılan yorumları takip edebilirsiniz RSS 2.0. Bu yazıya yorum yapabilir ve geri izlemede bulunabilirsiniz