Hüznün Hamalıyım

Hüznün Hamalıyım

İlmi münazaralar varmış ta eskiden,
Fikirler; haysiyetine nisbet çarpışırmış.
O efendilerden arda kalan etkiden,
Evde karı koca bile böyle tartışırmış.

böyleymiş dün
ya bugün?

Tartışmak; kimine göre haz, kimine yas.
Düşlerimiz kadar kısa şu hayatta,
Zamana verdiğimiz en yağlı avans.

Her kırılacak vakit, yutalım laflarımızı,
O lafları çiğneyip bir çaput gibi atalım.
Atmayalım herhangi bir tartışmayı,
mazeret halısının altına.
Ya kökünden süpürelim,
Ya mümtaz kelâmı o an öldürelim.

Hüzün, şah damarımdan yakın bana,
Lokomotif hüzünlere ev sahibi yüreğim.
Ben yuvası yıkılan kuş kadar çaresizliği,
Umudu yoran yokuş kadar umutsuzluğu,
Devşirme mutluluklar kadar mutsuzluğu.
Yaşadım, hâlen uykumda bile yaşıyorum.
Hüznün hamalıyım, kalemime taşıyorum.

Hüznü unuttuğum pek değil vaki
Bir yerde unutuyorum hüznü ta ki
Tekrar sarıncaya dek kollarımız.
Dişlerin komutum olsun,
Gülünce öpüşelim,
Henüz yabancılaşmadan dudaklarımız.

Mehmet ŞENTÜRK

Yazan Mehmet ŞENTÜRK - Mar 15 2020. Kategori Gündem, Kültür Sanat, Türk İslam, Yazarlar. Bu yazıya yapılan yorumları takip edebilirsiniz RSS 2.0. Bu yazıya yorum yapabilir ve geri izlemede bulunabilirsiniz