Poetika Vefa İster

Poetika Vefa İster

İnsanoğlu bu cihanda sevgisi kadar,
Gam ise dünyada kazdığı mezar.
Zira atalar sözünde binbir hikmet var,
Duvarı nem insanı gam yıkar…

Gamını içe değil kağıda akıtanlar,
Zannımca bu âlemde daha çok yaşar.
Şairler an gelir ölürler,
Seksenine dayanır kimi ömürler.Dünya alemler arası bir fasıl

Kaptan Attilâ, Garip Karakoç ,Üstad Necip Fazıl,
Fasılları rüya, izleri asıl,
Bilmem izim 80 yıl sonra nasıl?

Şiirimizin batıya peşkeş çekildiği yıllar,
İkinci defa yenilenmiş kadim yollar.
Yeni yoldan hazzetmeyen adama,
Umut oldu masmavi berrak sular.

Kısır tartışmalardan bıkmıştık,
Makbul olan yok eskiydi, yok yeni.
Eski ile yeniyi harmanlayıp artık,
Kaptanın elindeydi lirizmin dümeni.

Kaptan;
Aşka dair sözü olanlara,
Kurulduğu köşkünden mağrurca baktı.
Şairliğe öykünenlerin lafı ağzına tıktı.
“Ben sana mecburum” şiiriyle her an,
Bizler gibi yeni yetmelere,
Mavi bir ekoldü Attilâ İlhan.

Karakoç ki garip insanıma muhafız,
Elbistan ovasından yurduma tutulan nabız.
Hicvine ithaf olanlar,
Kimi zaman arsız devşirmeler,
Kimi zaman yağız bir hırsız.
Çiftçi için ne kadar ehemmiyetli,
Ektiği arpa buğday ve nohut.
Bizler için o kadar kıymetli,
Halk şiirlerinin şahı, İsyanlı Sükut.
Sen türkü olup her eve girdin Karakoç
“Alev üşüdü” sen artık pirdin Karakoç.

Üstad;
Türk şiirinin en derine kazılmış temeli.
Fikir dehlizlerine girip çıkabilmek,
Her okurun müşterek emeli.

Çıkmaz sokaklarda kılavuzluk eden,
Metin bir yoldu Necip Fazıl.
Kalabalık yığınlara omuz veren,
Çetin bir koldu Necip Fazıl.
Yağmur inmeyen çöle nur indiren,
Resûl aşığı, engin bir kuldu Necip Fazıl.
Şiir tahtında galip bir eda ile belleten,
Koskocaman bir okuldu Necip Fazıl.

Necip Fazıl ki,
Fikir ormanımızda titiz bir yontucu,
Şiir vitrinimizde aziz bir kuyumcu.
Onun şiirinde buldum,
Gaspa uğramış kıvancımı,
Yetim kalan yasımı.
Ve o nasıl bir söyleyişti;
“Öz ağzımdan kustum kafatasımı…”
Dört kelimelik bu dize,
Lâ teşbih sanki bir mucize.

Gözlerimde yok olan sanat hâlesini,
Çökmekteki sanatımıza omuz verme gayesini,
Dökülen her bir yaprağıma nevruz payesini,
Sizlerde buldum ben.
Sevgiyi itiraf edebilmek de hüner,
Zira her poetika vefa ister.

Mehmet Şentürk

Yazan Mehmet ŞENTÜRK - Oca 19 2020. Kategori Gündem, Kültür Sanat, Türk İslam, Yazarlar. Bu yazıya yapılan yorumları takip edebilirsiniz RSS 2.0. Bu yazıya yorum yapabilir ve geri izlemede bulunabilirsiniz