‘Şükür’ Deyip Susuyorlardı…

Şiirimi, Aydın-Ilıdağ Köyü çiftsinin nezdinde, bütün emekçilere ithaf ediyorum.

Kollarından enselerine dek uzayan,
Amele yanıklı insanlar gördüm;
Ege’nin dağlarına ter bırakıyorlardı.

Sabah ezanıyla yataklarından kalkıp,
Uykuya muhtaç gözlerine,
Fer bırakıyorlardı.

Engebeli dağlara, bahçelere varmak için,
Arkalarında yemyeşil,
Köyler bırakıyorlardı.

Yüklerine vasıta doru rahvan atlarına,
Sert ağaçtan,
Tahta semer bırakıyorlardı.

Kavruk tenleriyle incir toplayan işçiler,
Kıvrak elleriyle,
Sepete hüner bırakıyorlardı.

Çiftçiler doktor titizliğiyle toğrağı işleyip,
Geleceğe alınterinden,
Eser bırakıyorlardı.

Arpa, buğday hasadına ramak kala,
Öz topraklarına,
İthal biçerdöver bırakıyorlardı.

Çiftçinin emeğine basıp zirveye çıkanlar,
Sırtlarına kambur gibi,
Gider bırakıyorlardı.

Bilirdim ürettiklerinin karşılığı değildi bunlar,
Ama “Reva mı?” diye sorsam,
“Şükür deyip” susuyorlardı.

Mehmet ŞENTÜRK

Yazan Mehmet ŞENTÜRK - Eyl 8 2019. Kategori Gündem, Kültür Sanat, Türk İslam, Yazarlar. Bu yazıya yapılan yorumları takip edebilirsiniz RSS 2.0. Bu yazıya yorum yapabilir ve geri izlemede bulunabilirsiniz